Eu non entendo de carros...nin de vacas. Contoume meu tío Fermín que en Camba xunguíase á cabeza, as cintas atábanse ó redor dos cornos e as vacas facían forza coa cabeza. A molida (acolchada) baixáballes á cabeza.
Para baixar unha costa pronunciada cun carro moi cargado as dúas mellores vacas xunguíanse diante, levantaban a cabeza e facían que o carro baixara máis lentamente. Un pau chamado tamoncela, noutros sitios chamábanlle tirantaine, ía do carro o xugo da parella de vacas de atrás, vacas que se dirixían para axudar a frear, os cuños apertábanse contra o eixe para que rodase despacio...
Os colares das esquilas gardábanse para o brao porque no inverno as vacas traballaban muto menos e arrimábanse máis ás arbores. As esquilas eran máis luxosas, máis adornadas, máis finas. Os chocallos eran máis grandes, púñanllos no inverno. As vacas de Catuxa teñen esquilas.
Era así?
A tamoncela tamen valía, para unir o xungo de duas xogadas de vacas cando a carga do carro era grande ou a pendiente do terreo muin pronunciada
ResponderEliminar